Wyposażenie Wojsk Lądowych RP

Wyposażenie batalionów czołgów Leopard 2

czołg Leopard 2 A4

Leopard 2 A4

Czołg konstrukcji niemieckiej. Załogę stanowi czterech żołnierzy. Uzbrojenie to 120mm armata gładkolufowa, współosiowy 7,62mm karabin maszynowy MG3 oraz przeciwlotniczy 7,62mm karabin maszynowy MG3, ponadto pojazdy wyposażone są w wyrzutnie granatów dymnych. Napęd zapewnia silnik wysokoprężny MTU-873. Na uzbrojenie Wojska Polskiego czołg wszedł w roku 2002, wszystkie czołgi są wyposażone według tego samego standardu..

wzt Bergepanzer 2 A2

Bergepanzer 2 A2

Wóz zabezpieczenia technicznego konstrukcji niemieckiej wykorzystujący podwozie czołgu Leopard 1, opracowany z myślą o obsłudze jednostek wyposażonych w czołgi Leopard 2.

Biber

Most czołgowy konstrukcji niemieckiej wykorzystujący podwozie czołgu Leopard 1. Wyposażony jest w dwuczęściowe, rozsuwane przęsło o długości 22 m i szerokości 4 metrów, pozwalające pokonywać przeszkody o szerokości do 20 m pojazdom o masie do 60 ton.Rozłożenie przęsła zajmuje dwuosobowej załodze pojazdu 3 minuty, złożenie 7 minut.

M113

Transporter opancerzony konstrukcji amerykańskiej, wykorzystywane jako wozy dowodzenia i ewakuacji medycznej.

Wyposażenie batalionów czołgów T-72 i PT-91

czołg T-72M1

T-72

Czołg konstrukcji radzieckiej. Załogę stanowi trzech żołnierzy. Uzbrojenie to 125mm armata gładkolufowa 2A46, współosiowy 7,62mm karabin maszynowy PKT oraz 12,7mm wielkokalibrowy karabin maszynowy NSW, ponadto pojazdy wersji M1 i M1D dysponują 8 wyrzutniami granatów dymnych 902B. Opancerzenie (dla wersji M1): kadłub – 16 mm stali o podwyższonej twardości + 60 mm stali + 105 mm tekstolitu szklanego (zawierający 40% polimerów i 60% innych tworzyw sztucznych ) + 50 mm stali o grubości przeliczeniowej 580 mm, wieża – odlew staliwny z integralnymi komorami mieszczącymi elementy ceramiczne. Napęd zapewnia silnik wielopaliwowy W-46. Na uzbrojenie Wojska Polskiego czołg wszedł w roku 1978, łącznie czołg używany był w czterech wersjach: T-72A produkcji radzieckiej oraz produkowane na licencji w Polsce T-72M, T-72M1 oraz T-72M1D.

czołg PT-91

PT-91 Twardy

Rozwinięcie czołgu T-72M1 opracowane i produkowane w Polsce. Podstawowe uzbrojenie pozostało bez zmian. Czołg posiada zwiększoną przeżywalność oraz skuteczność dzięki wyposażeniu go w nowy system kontroli ognia DRAWA wyposażony w pasywny kanał nocny (noktowizyjny lub termowizyjny), możliwość poruszania się w nocy zapewnia nocny przyrząd obserwacyjny kierowcy Radomka, zwiększoną odporność czołgu zapewnia zastosowanie pancerza reaktywnego ERAWA oraz systemu ostrzegającego o opromieniowaniu wiązką lasera Obra sprzęgniętego z wyrzutnią granatów dymnych Tellur (32 sztuki). Ze względu na wzrost masy czołgu by nie pogorszyć charakterystyk jezdnych czołg wyposażony został we wzmocniony silnik S-12U.
Na uzbrojenie Wojska Polskiego czołg wszedł w roku 1995, łącznie czołg używany jest w trzech wersjach: PT-91, PT-91M i PT-91MA1.

wzt WZT-3

WZT-3

Wóz zabezpieczenia technicznego, produkcji polskiej, bazujący na podwoziu czołgu T-72 oraz PT-91. Załogę stanowi czterech żołnierzy. Uzbrojenie wozu stanowi 12,7mm wielkokalibrowy karabin maszynowy NSW oraz 12 wyrzutni granatów dymnych. Wyposażenie specjalistyczne WZT-3 składa się z: wysuwanego żurawia hydraulicznego TD-50 o udźwigu 15 ton i regulowanym ramieniu od 5,8 do 8 metrów ; mechanicznej wyciągarki o uciągu 280 kN (ze zbloczami 840 kN) i długości liny 200 metrów, hydraulicznej wyciągarki o uciągu 20 kN i 400 metrach liny; lemiesza o długości 360,5 cm i wysokości 90 cm; urządzenia do spawania i cięcia elektrycznego oraz acetylenowego; sprężarki powietrza; zestawu do podnoszenia zespołów napędowych.
Na uzbrojenie Wojska Polskiego wóz wszedł w roku 1989, wóz używany był w dwu wersjach – WZT-3 (zgodnej z T-72M1) oraz WZT-3M (zgodnej z PT-91). Obecnie wszystkie wozy zostały doprowadzone do konfiguracji zgodnej z PT-91.

wzt WZT-2

WZT-2

Wóz zabezpieczenia technicznego, produkcji polskiej, bazujący na podwoziu czołgu T-55. Załogę stanowi czterech żołnierzy. Uzbrojenie wozu stanowi 12,7mm wielkokalibrowy karabin maszynowy DszK. Na uzbrojenie Wojska Polskiego wóz wszedł w roku 1973.

BLG-67M

Most czołgowy wyposażony w uniwersalne przęsło pozwalające pododdziałom czołgów i piechoty zmechanizowanej szybkiego pokonania z marszu naturalnych i sztucznych przeszkód terenowych. Wóz produkcji polskiej, bazujący na podwoziu czołgu T-55. Załogę stanowi dwu żołnierzy.

Wyposażenie batalionów zmechanizowanych

bwp BWP-1

BWP-1

Bojowy wóz piechoty konstrukcji radzieckiej. Załogę stanowi 3 żołnierzy, ponadto wóz przewozić może 8 żołnierzy desantu. Uzbrojenie stanowi 73mm niskociśnieniowa armata gładkolufowa 2A28 Grom, współosiowy 7,62mm karabin maszynowy PKT w niestabilizowanej wieży oraz wyrzutnia 9S415 ppk 9M14M Malutka.Opancerzenie zapewnia ochronę przed bronią ręczną (poziom ochrony jest wyższy niż w przypadku KTO Rosomak), bezpieczeństwo dodatkowo zwiększa niski profil pojazdu. Napęd zapewnia silnik wysokoprężny UTD-20.
Na uzbrojenie Wojska Polskiego wóz wszedł w roku 1973. By spełniać standardy współczesnego pola walki podczas remontów BWP-1 zostają wyposażone w pasywne przyrządy obserwacyjne (noktowizyjne) oraz nowoczesne środki łączności.

to MT-LB

MT-LB i Opal

Radziecki transporter opancerzony MT-LB produkowany na licencji w Hucie Stalowa Wola i jego wersja rozwojowa Opal stały się bazą dla masy innych pojazdów jak różnego typu wozy dowodzenia, ewakuacji medycznej, walki elektronicznej czy nośnika systemu minowania narzutowego.

Wyposażenie batalionów zmotoryzowanych

kto Rosomak

Rosomak

Kołowy transporter opancerzony konstrukcji fińskiej. Załogę stanowi 3 żołnierzy, ponadto wóz przewozić może 8 żołnierzy desantu. Uzbrojenie stanowi 30mm armata automatyczna Bushmaster II oraz współosiowy 7,62mm karabin maszynowy UKM-2000C. Opancerzenie zapewnia ochronę przed bronią ręczną. Napęd zapewnia silnik wysokoprężny Scania D1 12 56A03PE. Na uzbrojenie Wojska Polskiego wóz wszedł w roku 2004. Wóz eksploatowany jest w dwu wersjach podstawowej, oraz zmodyfikowanej na potrzeby polskiego kontyngentu wojskowego w Afganistanie (Rosomak-M1).

Rosomak-S

Kołowy transporter opancerzony Rosomak w wersji transportera dwu sekcji uzbrojonych w ppk Spike. Wersja ta wyposażona jest w uchwyty dla pocisków oraz dwu wyrzutni, oraz zestaw foteli (identyczny jak w wersji bojowej) dla obsługi.

wem Rosomak-WEM

Rosomak-WEM

Wóz ewakuacji medycznej na bazie kołowego transportera opancerzonego Rosomak. Załogę stanowi 3 żołnierzy, ponadto wóz przewozić może 3 rannych na noszach i kolejnych 4 w pozycji siedzącej. Pierwsze pojazdy w tej wersji weszły na uzbrojenie w 2008 roku. Wóz eksploatowany jest w dwu wersjach, przejściowej posiadającej specjalną nadstawkę podwyższającą pojazd, oraz w wersji docelowej z integralnym podwyższonym kadłubem.

Wyposażenie batalionów lekkich (aeromobilnych, górskich i dalekiego rozpoznania)

HMMWV

HMMWV

Wykorzystywany w różnych wersjach, jako nośnik uzbrojenia pod postacią karabinów maszynowych PKM lub UKM, wielkokalibrowych karabinów maszynowych NSV lub UKM-B, granatnika Mk 19 oraz wyrzutni przeciwpancernych pocisków kierowanych Spike. Zapewnia duża mobilność i nośność. Wykorzystywany również w wersjach specjalnych jak ambulans, czy wóz dowodzenia batalionu desantowo-szturmowego.

Honker Skorpion-3

Honker

Pojazd skonstruowany od podstaw w poznańskiej Fabryce Samochodów Rolniczych, produkowany tam od 1988 równolegle z rolniczym Tarpanem, z którym jednak konstrukcyjnie nie miał nic wspólnego. Pojazd służy do przewozu ludzi, towarów lub jako platforma pod zabudowy (np sanitarka). Ze względu na korzystne parametry techniczne podwozia, samochód odznacza się bardzo dobrymi własnościami terenowymi. Wytrzymałe podwozie i mechanizmy znoszą brutalną jazdę w terenie i są proste w obsłudze i naprawie.

moździeż M98

M98

Podstawowe uzbrojenie wsparcia pododdziałów piechoty. Jednym z założeń przyjętych przy projektowaniu moździerza był kaliber mniejszy niż 100 mm – uzasadniano to potrzebą zarówno zmniejszenia masy moździerza i amunicji przy zachowaniu zbliżonej do moździerzy kalibru 120 mm siły ognia i donośności, jak i ograniczeniami traktatowymi wynikającymi z podpisanego w 1991 r. ukladu CFE-1.

Wyposażenie dywizjonów artylerii samobieżnej

armatohaubica Dana

Dana

152 mm armatohaubica samobieżna wz. 77 konstrukcji czechosłowackiej, osadzona na podwoziu ciężarówki Tatra T-815. Przeznaczona do niszczenia środków i punktów ogniowych, stanowisk dowodzenia, umocnień polowych itp. Dany znajdujące się na wyposażeniu Wojska Polskiego zostały zmodernizowane poprzez wyposażenie w system kontroli ognia Topaz firmy WB Electronics (w skład systemu wchodzi także system Fonet oraz nowoczesna radiostacja cyfrowa).

armatohaubica 2S1 Goździk

2S1 Gozidzik

122 mm armatohaubica samobieżna 2S1, typu zakrytego, konstrukcji radzieckiej. Haubica cechuje się bardzo dużą mobilnością, nośnik (pochodna MT-LB) jest pływający. Pływalność pojazdu można dodatkowo polepszyć wyposażając go w dodatkowe pływaki (2S1 w takiej konfiguracji używane są mi. w 7. Brygadzie Obrony Wybrzeża). Układ zasilania amunicją jest zmechanizowany, półsamoczynny. Sztywne połączenie układu z kołyską umożliwia zasilanie w całym zakresie kątów podniesienia lufy. By zwiększyć ich wartość na współczesnym polu walki armatohaubice 2S1 wyposażone zostały w system kontroli ognia Topaz.

Wyposażenie dywizjonów artylerii rakietowej

wyrzutnia rakietowa WR-40 Langusta

WR-40 Langusta

40 prowadnicowa wyrzutnia rakietowa kalibru 122mm, rozwinięcie BM-21 Grad (której Langusta jest następcą). Wyrzutnia wyposażona została w trzyosiowe podwozie terenowe P662D.35-G27 firmy Jelcz komponenty wraz z sześcioosobową kabiną z integralnym pancerzem. Wyrzutnia wyposażona jest w adaptacje systemu Topaz, uzbrojenie obok starszych pocisków znanych z Grada stanowią nowe pociski rodziny Fenix (mi kasetowe oraz o wydłużonym zasięgu).

Wyposażenie dywizjonów przeciwlotniczych

pzr Grom

Grom

Przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy produkcji polskich zakładów ZM Mesko przeznaczony do zwalczania nisko lecących samolotów i śmigłowców. Zestaw obsługiwany jest przez jednego żołnierza, strzelanie do jednego celu odbywa się salwami – 2 lub 4 wyrzutni. Zestaw przyjęty na uzbrojenie Wojska Polskiego w roku 1995

pza ZU-23-2

ZU-23-2 / ZUR-23-2S / ZUR-23-2KG

Zdwojona, przeciwlotnicza, chłodzona powietrzem armata automatyczna kalibru 23mm przeznaczona do zwalczana celów nisko lecących w odległości do 2,5 km. Może również razić cele lekko opancerzone lub siłę żywą. Wykorzystywany jest do bezpośredniej osłony wojsk i ważnych obiektów przed atakiem z powietrza. Zestawy zostały zmodernizowane poprzez wyposażenie w elektryczne napędy oraz nowoczesne celowniki firmy Prexer, część armat dodatkowo została wyposażone w zdwojone wyrzutnie pocisków przeciwlotniczych Strzała-2 (ZUR-23-2S) lub Grom (ZUR-23-2KG). Do współpracy z armatami opracowana została specjalna wersja samochodu Star 266 – służąca do przewozu armaty, obsługi oraz dodatkowej amunicji, dodatkowo ciężarówka wyposażona jest w możliwość zasilania armaty – zestaw taki występuje pod nazwą Hibneryt.

pza ZSU-23-4

ZSU-23-4 Szyłka / ZSU-23-4MP Biała

Zestaw przeciwlotniczy wyposażony w poczwórną, chłodzoną wodą armatę przeciwlotniczą kalibru 23mm (amunicja wymienna z ZU-23-2) osadzoną na lekko opancerzonym podwoziu gąsienicowym. Polskie zestawy są modernizowane do standardu Biała – poprzez modernizację wyposażenia elektroniczne, zamiast aktywnego (łatwego do wykrycia) radaru instalowany jest pasywny kanał termowizyjny, poczwórna wyrzutnia pocisków Grom, dodatkowy generator prądu pozwalający na pracę przy wyłączonym głównym silniku oraz szereg innych pomniejszych ulepszeń.

pza Osa-AKM

Osa-AKM / Osa-P

Jest to przeciwlotniczy zestaw rakietowy małego zasięgu konstrukcji radzieckiej. Może on zwalczać cele na maksymalnym pułapie 5000 m i w maksymalnej odległości 10 500. Zestaw może być całowicie autonomiczny w działaniu, wszystkie niezbędne leementy systemu postawione zostały na podwoziu BAZ-5937. Typowa bateria skłąda się z czterech wozów wyrzutni oraz dwuch wozów transportowo-załadowczych z dodatkowymi pociskami. Część eksploatowanych zestawów Osa-AKM zmodernizowana została do standardu Osa-P co mi. pozwoala na dowiązanie systemu do zintegorwanego systemu obrony przeciwlotniczej Łowcza/Rega.

Wyposażenie kompani rozpoznania

BRDM-2A Żbik

BRDM-2 Żbik/Szakal

Rodzina pojazdów modernizacji BRDM-2. Podstawową zmianą jest usunięcie dodatkowych kół do jazdy terenowej, wprowadzenie nowego dna pojazdu oraz drzwi bocznych dla desantu dwu zwiadowców. Modernizacja została opracowana przez Wojskowe Zakłady Mechaniczne w Siemianowicach Śląskich

BWR-1S/BWR-1D

Rozpoznawcze wersje bojowego wozu piechoty BWP-1, odpowiednio produkcji czechosłowackiej i radzieckiej. BWR-1 wyposażone są stację radiolokacyjną obserwacji pola walki PSNR-5K, nocny przyrząd obserwacyjny NNP-21 (S) lub DKRM-1 (D), ponadto obie wersje pojazdu wyposażone są w dalmierz laserowy, dodatkowe środki łączności oraz zestaw peryskopów i celowników nie odbiegający od zwykłych BWP-1

Lotnictwo Wojsk Lądowych

PZL Mi-2

PZL Mi-2

Średni śmigłowiec wielozadaniowy zaprojektowany przez radzieckie biuro konstrukcyjne Michaiła Mila, seryjnie produkowany jedynie przez zakłady PZL w Świdniku. Mi-2 był jedynym śmigłowcem konstrukcji radzieckiej nigdy nie produkowanym w ZSRR. Śmigłowiec używany w wielu wersjach do wykonywania zadań szkolnych, transportowo-łącznikowych, poszukiwawczo ratowniczych, bojowych oraz specjalnych (jak zadymianie pola walki przy użycia generatora Chekla). Wersje uzbrojone przenosić mogą niekierowane pociski rakietowe S-5, kierowane pociski przeciwpancerne Malutka oraz przeciwlotnicze pociski Strzała-2, ponad to wszystkie wersje mogą zostać wyposażone w dwa km PK zamontowane w oknach przedziału desantowego.

PZL W-3W Sokół

PZL W-3 Sokół

Średni śmigłowiec wielozadaniowy zaprojektowany i produkowany w PZL Świdnik, jest to maszyna większa od Mi-2. W wojskach lądowych śmigłowce te używane są przede wszystkim w wersji bojowej służącej do dostarczania na pole walki desantu w sile drużyny oraz wspierania pola walki przy użyciu uzbrojenia takiego jak podwujna armata automatyczna kalibru 23mm, niekierowane pociski rakietowe S-5, S-8, zasobniki bomb kulkowych, zasobniki do minowania narzutowego oraz inne, ponad to śmigłowce mogą zostać wyposażone w dwa km PK zamontowane w oknach przedziału desantowego. Ponad to śmigłowiec wykorzystywany jest w wersji ewakuacji medycznej, rozpoznania oraz walki radioelektronicznej.

Mil Mi-24W

Mil Mi-24

Ciężki śmigłowiec szturmowy z możliwością przewozu desantu – opracowany w biurze konstrukcyjnym Mila pod Moskwą, produkowany w zakładach Mila. Wojsko Polskie używa śmigłowca Mi-24 we wczesnej wersji Mi-24D i bardziej zaawansowanej Mi-24W. Wersja D wyposażona jest w ruchomy km kalibru 12,7mm, niekierowane pociski rakietowe S-5 lub S-8, zasobniki z armatami automatycznymi 23mm, oraz do czterech przeciwpancernych pocisków rakietowych Malutka. Wersja W posiada ten sam km i uzbrojenie niekierowane jednak używa nowszych przeciwpancernych pocisków kierowanych Skorpion (do 8 sztuk) oraz posiada możliwość przenoszenia do 2 pocisków przeciwlotniczych Strzała-2. Ponad to śmigłowce mogą zostać wyposażone w dwa km PK zamontowane w oknach przedziału desantowego. Polskie śmigłowce otrzymały nowe wyposażenie by dorównać standardom NATO (IFF, GPS, TACAN, NVG).

Mil Mi-17-1W

Mil Mi-8 i Mi-17

Rodzina śmigłowców transportowych zaprojektowanych przez biuro konstrukcyjne Mila, produkowanych przez zakłady w Kazaniu i Ulan-Ude. Podstawowym zadaniem śmigłowców jest wykonywanie zadań transportowych, drugorzędnym wspieranie walczących wojsk ogniem niekierowanych pocisków rakietowych S-5 lub S-8 (uzbrojone wersje Mi-8T i Mi-17). Nowsze wersje śmigłowca (Mi-17, Mi-17-1W) zostały zmodernizowane poprzez wyposażenie w nowoczesne systemy nawigacyjne, łączności i przystosowanie do lotów w goglach noktowizyjnych. Dwa śmigłowce Mi-17 zostały wyposażone do ewakuacji rannych. Śmigłowce mogą zostać wyposażone w do czterech km PK zamontowanych w oknach i drzwiach przedziału desantowego.